„Największy lekarz byłby taki lekarz, który byłby równocześnie lekarstwem” Stanisław Breyer.Powszechnie uważa się , że osobowość lekarza ma obok jego wiedzy i dobrej woli decydujące znaczenie w procesie leczenia, a jego zachowanie wobec pacjenta jest integralnym i ważnym składnikiem terapii.
Lekarz akceptowany przez pacjenta działa także, często podświadomie, jak psychoterapeuta.
Stąd też jednym z podstawowych zarzutów wobec współczesnej medycyny klasycznej jest jej nieczułość, nadmierna specjalizacja,bezosobowość i niewłaściwy stosunek lekarzy do pacjentów.
Fotografie przedstawiają wspaniałych lekarzy: Tytusa Chałubińskiego, Alberta Schweitzera, Juliana Aleksandrowicza