
Witaj,
Możesz być ” nieopętanym ” pracoholikiem, jeśli spełniasz poniższe warunki:
* Nie czujesz zagubienia, paniki lub depresji, kiedy zakończysz pracę lub wypełnisz zobowiązanie.
* Potrafisz siedzieć, milczeć i oddawać się refleksjom, nie myśląc o tym, co pozostało do zrobienia.
* Osoby , które z Tobą żyją, uważają, że nie jesteś psychicznie nieobecny- kiedy przebywasz z nimi fizycznie, jesteś obecny również myślami.
* Czujesz się wyczerpany fizycznie, ale nie uległa wyczerpaniu twoja siła witalna i potrafisz odpoczywać bez poczucia winy.
* Wiesz , kiedy odmówić, i potrafisz to zrobić bez poczucia winy.
* Nie wdajesz się w rywalizację we wszystkim, co robisz, ani z samym sobą, żeby coraz więcej dokonać.
* Z łatwością godzisz się z tym, że twoja praca nie została zakończona.
Ja nauczyłam się kochać swoją pracę i wpatrywać się w nią godzinami…
* Nie starasz się wykonywać pracy w tajemnicy przed rodziną, która ma ci za złe, że bez przerwy myślisz o pracy / może to polegać na ukradkowym oddalaniu się od rodziny, żeby zatelefonować w sprawach związanych z interesami/
* Podczas koncertów,filmów, przedstawień twoich dzieci lub innych uroczystości nie planujesz ani nie analizujesz w myślach dalszej pracy.
Z powyższej listy wynika,że w wypadku pracoholizmu niebezpieczeństwa nie stanowi długa, cieżka praca, lecz psychiczne nastawienie i podejście do życia.
Jeśli dwie osoby żyjące razem są niezmiernie zaabsorbowane swoją pracą i lubią pracować długo i ciężko, to dobrze do siebie pasują i rozumieją , jak ta druga osoba postrzega świat oraz ich związek. Jednak jeśli tylko jedna osoba w parze jest pracoholikiem, to druga często czuje się niezrozumiana, zaniedbywana i odizolowana, co powoduje wzajemne zniecierpliwienie sposobem życia partnera.
Zatem jeśli zamierzasz być pracoholikiem, to proszę bardzo, ale tylko jeśli nie jesteś ” opętany pracą” i potrafisz znalezć partnera życiowego, który będzie takim samym miłośnikiem pracy jak ty.
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...