Witaj,
W wielu badaniach klinicznych, często wieloośrodkowych, wykazano istotne działanie farmakologiczne (przeciwbólowe, przeciwzapalne) ekstraktów z hakorośli rozesłanej, bądź wyizolowanego, czystego harpagozydu.
I tak na przykład, w badaniach randomizowanych, wieloośrodkowych, z podwójnie ślepą próbą, u pacjentów cierpiących na zapalenie kości i stawów badano skuteczność oraz tolerancję na produkt ziołowy, zawierający sproszkowany korzeń Harpagophytum procumbens / czarci pazur /.
Badania potwierdziły skuteczność i bardzo dobrą tolerancję preparatu w leczeniu zapalenia
kości i stawów .
Wegener i Lupke (17)w badaniu otwartym analizowali wpływ wodnego ekstraktu z Harpagophytum procumbens u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów: biodrowego lub kolanowego. Chorym podawano 400 mg wodnego ekstraktu Harpagophytum procumbens.
Wykazano silną redukcję objawów bólowych oraz symptomów zapalenia stawów. Po 12 tygodniach obserwowano
redukcję bólu o 45,5%, zwiększenie ruchliwości stawów o 35%, zmniejszenie trzeszczenia podczas ruchu w stawie o 5,4% oraz opuchlizny stawu o 57,6%.
Uzyskane wyniki świadczą o korzystnym działaniu ekstraktu z Harpagophytum procumbens w leczeniu zapalenia stawów i poprawie ich ruchliwości (17).
Obserwowano również korzystny wpływ wysokiej dawki (960 mg) ekstraktu z hakorośli w łagodzeniu objawów bólowych oraz w zwiększaniu mobilności kręgosłupa u pacjentów z przewlekłym bólem pleców (18) oraz poprawę stanu zdrowia u chorych cierpiących na bóle okolicy lędźwiowo-krzyżowej (19, 20).
Czarci pazur – przeciwwskazania .
Pomimo wielu prozdrowotnych właściwości rośliny, preparaty z wyciągiem z czarciego pazura nie są polecane w kilku przypadkach. Wykazano interakcje między składnikami czarciego pazura, a lekami nasercowymi. Powinny go unikać także osoby z wrzodami żołądka lub dwunastnicy. Ponadto badania wykazują, że czarciego pazura nie powinny stosować osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą.
Takich preparatów nie poleca się kobietom w ciąży i matkom karmiącym, gdyż nie do końca zostały zbadane skutki działania substancji aktywnych zawartych w czarcim pazurze na tę grupę osób. Nie wiadomo również jak działa czarci pazur na chorobę nowotworową.
Czarci pazur – stosowanie.
Przede wszystkim nie należy przekraczać zalecanych dawek przyjmowanych preparatów, w których występuje czarci pazur, gdyż istnieją doniesienia o pewnych skutkach ubocznych i alergiach po zastosowaniu zbyt dużej jego ilości. Stosowanie czarciego pazura może mieć różną formę. Dostępne są tabletki, kapsułki, napary, proszki do rozpuszczania czy balsamy i żele.
Bardzo ważne jest trzymanie się zalecanych dawek na opakowaniach preparatów, które różnią się w zależności od zawartości wyciągu z czarciego pazura. Niektóre herbaciane kuracje zakładają sporządzanie naparów 3 razy dziennie przez okres 8 tygodni, po którym następuje przerwa.
Kora wierzby białej
Innym surowcem zielarskim zalecanym do stosowania jako środek przeciwbólowy i przeciwzapalny jest kora wierzby białej (Salicis cortex).
Była ona wykorzystywana już w starożytnej Grecji przez Dioskuridesa jako środek w leczeniu zapalenia stawów. Chińscy lekarze kilka tysięcy lat temu także stosowali korę wierzby w leczeniu różnych chorób, w tym zapalnych.
W czasach starożytnych stosował ją również Hipokrates. W Średniowieczu znana była jako środek przeciwbólowy oraz przeciwgorączkowy (21, 22).
Komisja E określiła zakres stosowania kory wierzby jako następujący: schorzenia gorączkowe,dolegliwości reumatyczne, bóle głowy (23).
W związku z zawartością salicyny wykazuje ona właściwości przeciwgorączkowe, hamując powstawanie cyklicznych nadtlenków, a także przeciwzapalne i przeciwbólowe.
Dodatkowo, hamuje zlepianie się płytek krwi oraz powstawanie blaszek miażdżycowych na ścianach naczyń krwionośnych, poprzez hamowanie aktywności tromboksanów i cyklicznych nadtlenków.
Zatem można stosować ją jako środek przeciwzakrzepowy i przeciwzawałowy.
Salicylany hamują syntezę prostaglandyn, poprzez inhibowanie cyklooksygenaz, działając przeciwbólowo i przeciwzapalnie (24, 25). Mechanizm działania jest zatem podobny do działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Imbir lekarski (Zingiber officinale)
Równie ważnym surowcem zielarskim, często stosowanym w leczeniu chorób o podłożu zapalnym, jest kłącze imbiru (Zingiberis rhizoma). Imbir jest jedną z najstarszych przypraw korzennych i dlatego stosuje się go powszechnie w wielu kuchniach świata.
Surowiec zielarski stanowią obrane, świeże lub wysuszone kłącza („korzenie”), zawierające nie mniej niż 15 ml/kgolejku eterycznego. Oprócz olejku surowiec zawiera żywicę, skrobię, cukry, sole mineralne i kwasy organiczne.
W olejku występują m.in. cyneol, borneol,
gingerol oraz zingeron.
Imbir stosowany jest w przemyśle farmaceutycznym,spożywczym oraz kosmetycznym. W Azji Wschodniej
kłącze imbiru było stosowane od wieków jako naturalny środek przeciwbólowy, ułatwiający trawienie i łagodzący mdłości. Kłącze i wyizolowany olejek pobudzają wydzielanie śliny i soku żołądkowego,działają rozkurczająco i żółciopędnie, są stosowane w chorobie lokomocyjnej.
Działania uboczne i interakcje nie są znane.
Właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne imbiru
wykorzystywane są w fitoterapii schorzeń reumatycznych. Stosuje się go w bólach stawowych, stanach zwyrodnieniowych, bólach reumatycznych oraz pourazowych.
Działanie imbiru, tak jak dwóch poprzednio opisanych surowców, jest podobne do działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Imbir hamuje również wytwarzanie
cytokin prozapalnych, co ułatwia regenerację chrząstki stawowej w tego rodzaju chorobach.
ZIOŁOLECZNICTWO LUDOWE 