Ulubiona zupa Mojżesza

Witaj,

Zupa z porów była jedną z  niewielu rzeczy w egipskiej niewoli, które Mojżesz wspominał  z prawdziwym rozrzewnieniem. Egipcjanie cenili bowiem to warzywo wyjątkowo i spożywali  je w różnych postaciach.

Jako dowód na szczególne uznanie , jakim cieszyły się pory wśród Egipcjan, niech posłuży fakt, że Cheops nagradzał swych wyróżniających się przy budowie piramidy urzędników skrzyniami pełnymi porów.

Grecy i Rzymianie  wierzyli , że sok zapewnia siłę i czystość głosu.

Arystoteles dowodził, że kuropatwy i perliczki zawdzięczają wysoki  głos  zamiłowaniu do podskubywania  zielonych liści porów.

Neron zaś przed każdym publicznym wystąpieniem jadał kilka cebulek porów.

Największy lekarz starożytności, Hipokrates  leczył nimi choroby nerek, gruzlicę, a także zalecał  je karmiącym matkom oraz mężom pragnącym zwiększyć potencję.

Warto zaznaczyć, że  Francuzi  piją sok z porów, aby wyleczyć się z reumatyzmu, a nawet z kokluszu.

Jeżeli jednak ktoś ma wrażliwy żołądek, niech raczej unika ich spożywania na surowo.

W polskiej kuchni, w której pory,  znane są już przecież od czasów  królowej Bony, wciąż nie docenia się ich walorów odżywczych i smakowych.

Używane są głównie jako dodatek do włoszczyzny i surówek.

Tymczasem za granicą  robi się z porów prawdziwe kulinarne arcydzieła. Gotuje się je na parze lub dusi  i podaje jako jarzynową przystawkę polane sosem, albo zapiekane w cieście.

A zupa z porów z dodatkiem ziemniaków, zabielana śmietaną, posypana posiekanym koperkiem? Każdy , kto zakosztuje  jej wybornego smaku, poczuje do niej słabość nie mniejszą niż Mojżesz.

Pozdrawiam, Maria