Witaj,
Ludzie interesowali się roślinnymi substancjami zapachowymi od zamierzchłych czasów. Potwierdzają to wykopaliska prowadzone na terenach państw starożytnych (Grecji, Rzymu, Egiptu, Indii i Chin). Hipokrates (460-377 p.n.e.), Dioskurides (I w n.e.), Galen (131-201) Avicenna (980-1037) w swoich dziełach opisali działanie takich roślin oraz zastosowanie w lecznictwie. Goździki od wielu wieków były stosowane jako przyprawa korzenna.
Olejek goździkowy uzyskiwany jest z pąków kwiatowych wiecznie zielonego drzewa goździkowego Eugenia caryophyllata Thunenberg (Myrtaceae)(1). Eugenia (słowo pochodzenia łacińskiego) i caryophyllus (słowo pochodzenia greckiego) oznaczają liście orzecha, a pąki drzewa wyglądem przypominają orzechy. Natomiast nazwa clove (od łacińskiego słowa clavus, oznaczającego gwóźdź) odnosi się do kształtu pąków. Roślina może osiągać powyżej 15 metrów wysokości. Rośnie na Sumatrze, Madagaskarze, Zanzibarze, Wyspach Mauritius i na Seszelach. Najlepsze goździki pochodzą z Tanzanii. Goździki jako przyprawa były znane w Chinach jeszcze przed 266 r. p.n.e. W 1970 r. we Francji rozpowszechniła się uprawa drzewa na wyspie Mauritius i Reunion. Drzewo to pochodzi z Filipin i obecnie uprawiane jest w wielu krajach zlokalizowanych w strefie podzwrotnikowej. Olejek goździkowy otrzymywany jest z pąków kwiatowych na drodze destylacji z parą wodną. Głównym składnikiem olejku jest eugenol (ok. 95%) i jego izomer izoeugenol.
Czytaj dalej →
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
Witaj,
