Miód jest odżywką. Spożywanie miodu ma na celu uzupełnienie deficytowych składników w naszym organizmie. Podstawową dawką miodu dla wszystkich jest jedna łyżka / 20 gramów dziennie/.
Są ludzie , którzy powinni spożywać więcej miodu niż przewiduje dawka podstawowa.
Są to:pracownicy fizyczni, a zwłaszcza ci, którzy są narażeni na wdychanie różnych pyłów węglowych, krzemowych, mącznych, tytoniowych, które grożą pylicą.
Prof. dr Taberhow z USA stwierdził, że robotnicy zażywający stale miód, zapadali na pylicę o 10 lat później.
W Niemczech górnikom pracującym w kopalniach uranu podaje się miód spadziowy.
Uważa się bowiem, że miód przeciwdziała skutkom napromieniowania.
Kuracja miodowa wpływa dodatnio na osoby przemęczone pracą umysłową, zestresowane, apatyczne.
Francuski psychiatra dr Rehauld leczył pacjentów miodem i stwierdził u wszystkich regenerację sił psychicznych.
W Hiszpanii i Belgii leczą osoby opanowane apatią.
Liczne doniesienia naukowców stwierdzają , że miód zmniejsza trujące działanie używek, kawy, herbaty, tytoniu i alkoholu.
Zwiększone dawki od 40 do 100 gramów dziennie są zalecane osobom w starszym wieku, rekonwalescentom, zwłaszcza po leczeniu antybiotykami.
W MEDYCYNIE LUDOWEJ OD DAWNA STOSOWANO LECZENIE SERCA KURACJA MIODOWĄ.
Należy jednak pamiętać, że miód jest jedynie odżywką dla serca, zaś leki leczą dane schorzenie, jednak jedno nie wyklucza drugiego. Zawarte w miodzie enzymy trawienne i substancje bakteriostatyczne są pomocne również w schorzeniach wątroby.
Miód powinien być stosowany we wszystkich chorobach infekcyjnych, grypach, katarach, przeziębieniach, biegunkach itp.
Dr Jarvis twierdzi, że miód jest lekiem na katary sienne.
Radzi profilaktycznie żuć plasterki miodu przez 5 dni 1-2 razy dziennie na dwa miesiące przed wystąpieniem kataru siennego. Wówczas choroba nie wystąpi.
Sprawa kontrowersyjną jest podawanie miodu niemowlętom.
Zwolennicy twierdzą , że niemowlęta dobrze się rozwijają. Przeciwnicy uzasadniają: w miodzie występują drożdżaki i kwasy organiczne, które mogą szkodliwie oddziaływać, bowiem błony przewodu pokarmowego niemowlęcia są delikatne.
Dzieciom w wieku od 4 do 16 lat należy miód podawać, ale umiarkowanie.
Miód jest sycący i nadmiar może powodować utratę apetytu oraz może nastąpić cukromocz miodowy.
Podawać można od 15 do do 40 gramów łącznie, rano na czczo i przed snem.
Niektórzy po spożyciu miodu odczuwają ból żołądka. Powinni spożywać miód rozpuszczony w wodzie.
Miód bowiem zawiera kwasy, które przy schorzeniach przewodu pokarmowego działają drażniąco.
Najlepiej wówczas jest pić miód w naparze z siemienia lnianego lub wpierw wypić siemię a następnie miód.
Miód jest odżywką , w której zawarte cukry nie wymagają trawienia.
Aminokwasy, biopierwiastki, witaminy i inne zawarte w miodzie są łatwo przyswajalne niż w innych produktach spożywczych , nie mówiąc już o preparatach farmaceutycznych trudno przyswajalnych przez organizm ludzki /np. wapń i in./
ZIOŁOLECZNICTWO LUDOWE 